Yine çok ara verdim. Ama hem çok yoğundum, hem de hiç yazasım yoktu. Ama blogumun yapılış amacına uygun davranmak ve ardımdan gelen anneleri bilgilendirmek, daha doğrusu örnek teşkil edebilmek için son durumumuzu yazayım.
Neredeyse 13 haftalık olduk. 21 Mart'ta 12 adım atarak 2 ayaklı canlılar sınıfına geçiş yaptı Poyraz. Hala çoğunlukla 4 ayak üstünde yaşıyor ama gittikçe daha fazla ayakta durmak ister oldu. 28 Mart cuma günü tam 25 adımı kendi başına atabilerek dedesine sevinçten kalp krizi geçirtecekti neredeyse.
Artık kimi isterse onun bir parmağından tutarak sürüklüyor ve piti piti gezerek dolaşıyor her yeri. Bu genelde çok eğlenceli ama dün Carrefour'da bebek arabasında veya kucakta durmak istemeyince, uzuuuun bir alışveriş sonrasında ancak birkaç parça şey alabildik. Beyefendi ile bir reyondan diğerine geçiş 15 dakika sürüyor çünkü.
Yalnız bırakınca da sarhoş Bekri gibi yürüyor, çok komik. 3 adımda bir pat, popo yerde :) Biraz daha iyi yürüyünce köstek çöreği yapacağım. Bizde adettir. Yeni yürümeye başlayan çocuk için çörekler yapılır. Birinin içine para ya da altın konur. Bunu bulan kişi de çocuğa hediye alır.
15 dakika demişken, 15 dakika süren bir şeyimiz daha var. Yutkunmak! Evet her lokmayı ağzında 15 dakika tutuyor. Aç da olsa, tok da olsa o şeker dudaklarını büzüştürüp öylece bekliyor. Sadece anneannesinin yaptığı şehriyeli çorbayı lüp lüp içiyor.
Yemek demişken artık bakla, patlıcan ve çilek haricinde herşeyi yiyebiliyoruz. Tabi ki, şeker, çikolata, asitli veya boyalı içecekler filan değil.
Tam 8 tane dişimiz var, 4 tane daha dişin yolda olduğunu söyledi doktorumuz ama sanırım bu sefer biraz zorlanacağız.
1 hafta sonra 13. hafta kontrolüne gideceğiz. Boy ve kilo bilgilerini haftaya güncellerim.
Şeker şeker konuşmaya başladı. Bazen uyanınca kendi kendine şarkı söylüyor. Dans etmeye bayılıyor. Salona gelir gelmez ilk işi radyoyu gösterip "naynay" demek oluyor. Hele kucağına alıp dans eden biri olursa, değmeyin keyfine.
Bana gelince...
Bana gelenler gelmiş zaten :)
Kendinize iyi bakın, bebişlere kocaman öpücükler...
