Yine bir dünya vakit geçmiş yazamayalı. Belki de yazmayalı. Anladım ki benim bu bloga yazabilmem için moralimin düzgün olması lazım. Değil mi ya? Kuzumun blogu, hiç de karamsar şeyleri haketmiyor. Üstelik o benim hayatımın da neşesiyken.
Bu yüzden bazen, bu aralar sıkça bu bloga yazamıyorum. Affola...
Yaz(a)madığım zamandan beri 2 hafta arayla 2 tane anne-cocuk buluşması yaptık. Birincisi bizim evde, ikincisi Gamze'lerde. Bu sebeple kendiliğinden geleneksel bir hale de dönüştü. Asıl amaç "kış geldi, çocuklar evde oynasın" iken, biz anneler olarak da birlikte vakit geçirmeyi özlediğimizi farkettik.
İlkinde Poyraz, Lara, Ali ve İpek (o bu oyunda fasulye daha ama olsun...:)) varken, ikincisine Piraye de dahil oldu.
Bir dahakine ısrarla Güneş'i de istiyoruz. Ayarla annesi :)
İlki daha ziyade bizim acemiliğimiz ve telaşımızla geçti doğrusu. İkincide herkes ve tabi ki çocuklar da daha rahattı. Olacak sanki, devam etmeliyiz...
"Ali ve Lara mandalina savaşında"
***
"İpek böceği babasının kucağında"***
"Poyraz ve Ekim abisi (Piraye'nin yakışıklı abisi)"***
"Ali, Lara ve Lara'nın annesi Sade"
***
"Poyraz ve Piraye"
***
"Lara ve Ali mandalinaları paylaştılar ama atı paylaşamıyorlar"
***
"Huysuz ve tatlı kadının kızı şekerpare Lara"
***
