Burçak demişti ama, 5 yaşında bu çocuklar bir anda değişiyorlar diye. Anlamamıştım :) E ne de olsa Burçak 6 ve 2 yaşında 2 çocuk sahibi deneyimli anne, vardır bir bildiği deyip bekledim. Doğiruymuş..
Poyraz Mart'ın 5'inde tam beş yaşında olacak ama yılbaşından bu yana sanki kendisi 5 yaşında olduğunun farkındaymış gibi, ya da 5 yaşında değişmeye programlanmış gibi bir haller içinde... Hem mental olarak, hem de motor becerileri değişti, gelişti.
Mesela;
Bir gece ansızın "anne ben artık kendim uyuyacağım, sen masal okuduktan sonra yanımda oturma" dedi. Sadece arada bir yanına uğramam yeterliymiş. Ve o geceden beri kendi uyuyor. İnanılmaz birşey, 5 senedir kitap okuduktan sonra yanında oturuyor, elini tutuyor ve o tamamen uyuyana kadar orada bekliyorduk. Bu bazen 5, bazen 45 dakika sürüyordu.
Bir aydır filan, akşam eve geldiğimizde "anne yemeği beraber hazırlayalım mı?", veya "baba sana yardımcı olabilir miyim?" gibi sorular soruyor. Eskiden de sorarsı ama kolayca sıkılıp oyuna dönerdi. Şimdi ise bazı akşamlar baba oğul hem yemek yapıyor, hem de sofra hazırlıyorlar :)
Konuşmasında aksayan hiçbir nokta kalmadı. Son olarak "k" harfi yerine "t" harfi kullanmaktan da vazgeçti. Artık maalesef kedi yerine tedi, kabuk yerine tabut demiyor :)))
Beni en çok şaşırtan şey ise resim yapma mevzusu. Mevzu diyorum çünkü Poyraz eli kalem tutmaya başladığından beri resim yapmaktan nefret ederdi. Doktorumuzun tüm "lütfen resim yapmasını sağlayın, bu iç dünyasında neler olup bittiği ile ilgili ipuçları verecektir bize" şeklindeki söylemlerine rağmen, benim dilli oğlum iç dünyasını konuşarak dışa vurmayı tercih ediyordu. Ancak 1 aydur filan, bayağı bildiğiniz resim yapıyor. Önce karakalem çöp adamlar, sonra kendi yorumu vampir balıklar ve canavar binalar ile başlayan resim yapma serüvenimiz, artık içinde kelebeklerin uçuştuğu, rüzgar efektlerinin olduğu kuşlu, böcekli rengarenk orman resimleri noktasına geldi. Bu benim için gerçekten çok şaşırtıcı, çünkü o kadar teşvik ve lojistik imkana rağmen 1 ay öncesine kadar çöp adam bile çizmekten imtina eden canım oğlum, şu anda her fırsatta çooook güzel resimler yapan bir minik adam oldu.
Kardeşiyle çok güzel oyunlar oynuyor. Boyu uzadı. Yeni yemekler denemek konusunda o kadar da önyargılı değil. Sebze yerken hala zorlanıyor ama çiğ brokoli, yer elması ve karışık mevsim salatasına bayılıyor :)
Yazsam saatlerce yazarım ama burada keseyim. Kısacası oğlum büyüyor :)
Onun birkaç incisi ile bitireyim bu yazıyı;
Kapı çaldı, baktım biri para istiyor. Açmadım bile. Poyraz kim anne diye sordu. Ben de adamın biri para istiyor dedim. Üzüldü benim hassas oğlum, "anne keşke biraz para verseydin" dedi. "Oğlum gerçekten ihtiyacı olduğunu nerden bileceğim, bazı insanlar yalan söyleyip para toplamaya çalışıyor" dedim. Poyraz'ın cevabı tam şenlik; "e o zaman biz de onlara sahte para veririz".
*******************************************************************************
Çorbasını koydum, içeri çamaşır asmaya gittim. 5 dakika sonra kulağını çeke çeke yanıma geldi. N'oldu annecim dedim. Cevap şu; "Anne ben çorba döktüm ama merak etme, kendi cezamı kendim veriyorum diye söylemeye geldim....."
*******************************************************************************
Camp Mira, camp, camp, camp.... (Poyraz ingilizce öğrenmiş, kardeşini zıplatmaya çalışıyor)
*******************************************************************************
Poyraz hayvanlarla ilgili belgeselleri seyretmeye bayılıyor. Bir sabah da birşeyler seyretti ben çok dikkat etmedim. Bir süre sonra bağırıyordu, "anneeee sazanı karaya çıkarmama yardım eder misin?"
Bir baktım, kızın emziğine ip bağlamış, çekiyor. Kız da emziğini damaklarıyla sıkıştırmış bırakmıyor. Tam sazan yakalama sahnesiydi, çok güldüm....
*******************************************************************************
- Anneeee, amerika, sidneyden bile uzak mı?
- Hemen hemen aynı uzaklıktalar ama sen sydneyin ne kadar uzak olduğunu nerden biliyorsun ki?
- Anne nemonun babası gitti ya, çok uzak biliyorum
- hııııı, evet.....
