Her sabah ananemize giderken... Mahsun, aç ve uykulu. Yol arkadaşım benim.
Geçen cumartesi güneşi görünce, sarındık, sarmalandık ve Bahariye'de gezmeye çıktık
O gün babası oğlunun arabasını, oğlu da mikrofonunu elinden bırakmadı. Ben de elimi kolumu sallaya sallaya dolaştım :)
İşte size benim poğaçam.
Sabah uykudan kalkmışız. Gözler şiş. Daha afyon patlamamış ama flaşlar patlıyor gözünde. Öyle yemelik oluyor ki sabahları, daha ayılmadan. Fırsat bu diye yumuluyoruz biz de.Yarın Ali arkadaşımız gelecek bize. Annesinin işi varmış, birkaç saat misafirimiz olacak. Ben de biri 10, biri 7 aylık 2 veletle bakalım nasıl başedicem :)
Maceraları yazarım yarın akşam. Herkese iyi geceler şimdi, film aldım ama ne benim, ne de Tonguç'un seyredecek enerjisi yok. Hazır oğlum uyurken ben de yatayım bari. Herkese sevgiler...
2 yorum:
Merhaba :) Blogumu şifreli hale getirdim. Size de davet yollamak istedim ama mail adresinizi göremedim. Eğer blogumu takip etmek isterseniz lütfen birdelininseyirdefteri@yahoo.com adresine bir mail atıverin olur mu? Sevgiler.
Ay ben bu pogacayi yeriiimmm! o yanaklar nasil yemelik oyle! hele mikrofon tutan elleri! ay gidip benim tontiniyi minciklayayim ben en iyisi!
Yorum Gönder