Cuma, Eylül 04, 2009

Abbam ve ben

Poyraz ablasına bayılıyor, ablası da ona. Poyraz'ın abbası Güler, 1 seneden fazladır neredeyse oğluma annelik yapıyor. Bazen benden daha duyarlı, daha geliştirici olabiliyor. Bezi Poyraz'a bıraktıran Güler'in sabrı ve çabalarıdır.

26 yaşındaki bu şirin ve enerji dolu kız oğlumla çocuk oldu çoğu zaman, zıpladılar, yastık savaşı yaptılar, birbirlerini ıslattılar. Akşamları abbası evine giderken ağladığı da oldu Poyraz'ın. Hafta sonları "abbam gelsin" diye tutturduğu da... "Abbacım, abbacım diye boynuna sarıldı hep...

Şimdi artık veda zamanı. Bu son ayımız. Poyraz Ekim'den sonra okula tam zamanlı devam edecek . Elbette ablasıyla görüşürler ama bu mutlu birliktelik bitecek. Güler'e o kocaman sevgisi, gülen yüzü, enerjisi, sabrı ve daha birçok şey için çok teşekkür ediyorum. Oğluma çok iyi baktı. Belki -ve umarım- birgün tekrar yolumuz kesişir...

Hiç yorum yok: