Gerçekten sadece dakikalar geçmiş gibi, seni kucağıma ilk verdikleri an ile bugün arasında...Ben burnumu yanağına değidirip kokunu içime çekmeye çalışırken, sen de o minnacık ağzınla meme arıyordun.
Ben seni emzirmeye çalışıyordum, acemi bir anne olarak. Sen de var gücünle emip hayatta kalmaya...
Eve gelmemizle beraber birbirimize anne ve oğul olmayı öğretmeye başladık. Güle oynaya, bazen ağlaya sızlaya bu günlere geldik işte.
Hangi ara yürümeye başladın, ne zaman benimle laf yarıştırır oldun hiç hatırlamıyorum...
O kadar hızla geçti ki zaman.
Herhalde bundan sonra 3'er 5'er çıkacağız yıl basamaklarını, bir de bakacağım o güzel gözlerinin içi gülen bir delikanlı var karşımda :)
Canım oğlum gerçekten iyi ki doğdun, gece seninle koyun koyuna uyumak bile herşeye değer. O minnacık kollarını boynuma dolayıp, kafanı omuzuma dayadığın anlar sonsuza kadar sürsün istiyorum.
Umarım çok sağlıklı ve dilediğince yaşadığın bir yaşamın olur. Bunun için ben elimden geleni yapacağım, söz....
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder